Czterolistna koniczyna

Delf

Zbierzność imion i nazwisk jest przypadkowa. (tak Neremi, przypadkowa).

Obudził mnie zimny powiew wiatru.
Okno w mojej sypialni było otwarte. Wstałam i podeszłam do niego. Przez chwilę napawałam się chłodnym, nocnym powietrzem, a potem spojrzałam na stojący na szafce zegarek. Była już czwarta rano.
Wzięłam jeszcze jeden głęboki wdech świeżego powietrza i zamknęłam okno. Pomyślałam, że skoro i tak już nie usnę, to przynajmniej pouzupełniam zeszyty. Usiadłam na łóżku i wyciągnęłam z plecaka wszystkie książki.
Z jednej z nich wypadła zasuszona czterolistna koniczyna.
Przypomniałam sobie czasy, kiedy szukałyśmy czterolistnej koniczyny wśród wielu zwykłych kwiatów na łące. Ponoć miała ona przynieść szczęście, każdemu, kto ją zatrzyma przy sobie.
Byłyśmy wtedy jeszcze dziećmi. Mojej przyjaciółce poszukiwanie prawie od razu się powiodło. Ja nie miałam takiego szczęścia. Smutna poszłam do domu.
Tydzień później przyszłą do mnie Ewa. Powiedziała, że ma coś dla mnie. Wyciągnęła z torebki małą kopertę. Z zainteresowaniem zajrzałam do środka i zobaczyłam tam... zasuszoną czterolistną koniczynę.
- To dla ciebie na szczęści. Żebyś już nigdy nie była smutna – powiedziała z uśmiechem na twarzy Ewa.
Krótko po tym Ewa przeprowadziła się do innego miasta. Od tej pory nie widziałam już jej więcej.

Pogrążona we wspomnieniach zasnęłam. Śniłam o kwiecistej łące i czterolistnych koniczynach.
Obudził mnie dzwonek drzwi. Spojrzałam na zegarek. Była już dziewiąta.
Wstałam i pobiegłam do przedpokoju. Zaspana otworzyłam drzwi i ujrzałam w nich... Ewę. Z niedowierzaniem przetarłam oczy.
- Proszę. To dla ciebie. Żebyś już nigdy nie była smutna – powiedziała wyciągając rękę z czterolistną koniczyną.

Zbieżność imion jest przypadkowa.
Pozdrawiam
Delf

Neremi

Hm...Zajeżdża mi tu twoim dodatkowym Polskim, no ale to przemilczę.
Ogólnie opowiadanie krótkie. Ale mi się podoba. Nie wiem co mam tu jeszcze napisac żebyś się nie czepiała...
W sumie dużo treści ujete w proste słowa dzięki czemu łatwo się czyta. A zazwyczaj jak się łatwo czyta to jest to przyjemne;p Więc jestem na tak:)

Delf

Dzięki.
Miło mi.
Ale pewnie i tak się o tym nie dowiesz,
bo już ze sobą nie gadamy.
Ja tym razem na pewno nie przeproszę.
Ja już nie przepraszam.

Aton

Pierwsze dwa zdania - zgżytają mi 'mnie' i 'mojej'.
Gdzieś dalej była literówka (ą zamiast a)
A jeśli chodzi o treść, to jest to trochę za krótkie... I to spotkanie z przyjaciółką... Wydaje mi się mało prawdopodobne. I kto tak przychodzi, bez zapowiedzi, o 9, kiedy raczej bohaterka powinna siedzieć w szkole lub odsypiać poprzedni dzień...
Sam moment spotkania - żadnego cześć, uśmiechu, tylko koniczynka...
Nie, to nie to...
Ale pisz dalej.
życzę weny,
Aton.

Delf

Hehe, ale widzisz, to było tylko wypracowanie napisane w 15 minut na dodatkowym polskim, ale tak sobie je umieściłam.
Kto się tak zjawia?
Hmmmm
Pomyślmy...
No mi już tak ktoś kiedyś odwalił numer, więc uważam, ze to możliwe.
Pozdrawiam
Delf